Bugün Türk dış politikasına baktığımızda ne “komşularla sıfır sorun”, ne de“çok merkezli dış politika” gözlemliyoruz. Hele hele, Türkiye Ortadoğu’da ne “ön almak”, ne “proaktif davranmak”, ne de “oyun kurucu” olmak durumunda! Türkiye, eskiden olduğu gibi, tek merkezli kararlar eşiğinde, ABD’nin ardı sıra pasif politikaların peşinden koşuyor.

AKP Bursa Milletvekili Hüseyin Şahin “Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'a dokunmayı ibadet” olarak gördü. Hatırlanacağı gibi bir AKP’li il başkanının Tayyip Erdoğan’ı peygamber gibi gördüğünü söylemesi MHP’li Osman Durmuş tarafından meclis kürsüsünden duyurulmuştu. Bu olaya çok sert tepki gösteren Erdoğan il başkanını görevden almıştı.

Yazımıza soru ile başlayalım. Batılı hangi demokraside yargı ya da savcılık makamı yapacağı bir iç operasyon öncesinde Başbakanla bir araya gelir ve ona brifing verir? Batı’da böyle bir ülke yok; zira böyle bir şey yargının ipotek altına girmesidir. Peki Türkiye’de bugün durum nedir? Tam tersidir.

Soruyorum size... Ben şimdi çocuğuma 'senin deden şairdi, yazardı, doktordu, bu ülkenin aydınlık yüzüydü ama yakıldı' nasıl diyeceğim? Ona hiçbir şey ayaklanmaya kalkmış cehalet kadar korkunç olamaz derken aynı zamanda insanların bir gün tekrar diri diri yakılmayacağına nasıl inandıracağım?

Almanya Deniz Feneri Hakimi Horst Zimmermann, “2. davayı açar açmaz Karaman ve Akman’ın tutuklanması lazım ama Türkiye onları bize vermeyeceği için dava açıp açmama konusunda henüz bir karar vermedik” dedi.

Prof. Dr. Doğan Kantarcı'dan HES'lerin olumsuz etkilerini ortaya koyan çarpıcı Alakır raporu. Kantarcı, HES'lerin insanlar ve canlılar için soykırım kaynağı olduğunu iddia etti ve ekledi: "Danıştay kararına göre Alakır'da HES yapılması mümkün değildir. Bu yöndeki zorlamalara halkın itiraz ve direnme hakkı doğaldır!"

Gazetecilere Özgürlük Platformu Basın Özgürlüğü İçin Yürüdü Gazeteciler, basına yönelik tutuklamaları 5 bin kişilik yürüyüşle kınadı: 'Korkumuz tutuklanmak değil halkın sesinin kısılması.' Boyun eğme, eğiyorsan gazeteciyim deme

Bugün içeriden biraz uzaklaşalım: Margaret Thatcher’ın cenaze töreni için İngiltere’de kampanya açılmış. Şöyle: Thatcher yeni-liberalizmin dünyayı sarıp sarmalamasında veya yakıp yıkmasında başrol oyuncularından biriydi. Amerikan yeni-muhafazakâr ve liberaller çağının, Şikago/Friedman’ın İngiltere temsilcisi ve uygulayıcısıydı. Özelleştirmelere damgasını vurmuştu. Şimdi onun için devlete cenaze töreni düzenletmeyin, Thatcher’in ruhunu sızlatmayın, bir ihale açın, en düşük fiyatı veren cenazeyi kaldırsın, parayı da özelleştirdiği sektörler versin, böylece inancı gereği devlete de yük olmamış olur.”

Cezayir’in en tanınmış yazarı Dr. Boualem Sansal, 2011 yılında Alman Yazarlar Birliği'nin 'Barış Ödülü'nü aldı. Kendisine “Cezayir’in Orhan Pamuk’u” demek hiç de yanlış olmaz. Sansal, Batının Libya’ya müdahalesine karşı çıkan Arap aydınlardan biriydi. ‘Arap Baharı’ndan ya da ‘Arap Devrimi’nden fazla heyecanlanan Batılılara yaptığı çağrı da meşhurdu: “Arap Devrimini pek seviyorsanız, siz de kendi ülkelerinizde devrim başlatın. Tek ülkede ya da tek bölgede devrim olmaz, hep birlikte kurtulalım. Örneğin Arap Devrimi hemen Avrupa’da da başlarsa süper olur.” Die Zeit gazetesinden Werner Bloch, Boualem Sansal ile konuştu. Röportajın aslı 4 Mayıs gününden itibaren internet sayfasına da kondu.

Tarihimizle yüzleşelim! Bu lafın en çok kullanıldığı tarihlerden biri kuşkusuz, 12 Eylül 1980. Sözüm ona bugünlerde bir davayla yargılanıyor. Ben size ne o davayı, ne de o eski günleri anlatacağım, benim derdim bugünle, çünkü 12 Eylül hâlâ sürüyor.